Obraz łaskami słynący

Historia Obrazu Matki Bożej Warciańskiej sięga roku 1819, kiedy to w czasie trwania remontu kapitalnego kościoła ówczesny ksiądz proboszcz Gilde rozpoczął poszukiwania artysty malarza, który wykonałby odpowiedni obraz Matki Boskiej do ram ołtarzowych, wykonanych przez dekoratora, pana Nußa z Wrocławia. Z propozycją namalowania obrazu ksiądz Gilde zwrócił się do wielu artystów. Jedynie bardzo przychylnie został przyjęty przez Pana Raaba z Sycowa, który z wielką ochotą przystąpił do wykonania dzieła. Prawdopodobnie zanim przystąpił do pracy dokładnie omówił treść obrazu z księdzem proboszczem. Zapewne ten ostatni wiedziony ogromną wdzięcznością Matce Boskiej za dar opieki nad Wartą poprosił artystę, aby wizerunek Niebiańskiej Opiekunki namalować na szerokim tle u podstaw którego leżała panorama warty. Zapewne ksiądz proboszcz chciał również wyrazić w ten sposób pragnienie, aby Matka Boska spoglądająca na warciański wierny lud nieustannie miała go w swojej opiece i pomagała mu przezwyciężać wszelkie trudności i kłopoty. Patrząc dziś na ten obraz można powiedzieć śmiało, że artyście w każdym namalowanym szczególe, to się udało.

Malarz Raab w bardzo krótkim czasie namalował obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus. Ciekawe, że artysta po jego namalowaniu nie przywiózł go od razu do warciańskiej świątyni, lecz zawiózł go do Rzymu, gdzie na Quirinale był wystawiony na widok publiczny. Prawdopodobnie stało się to za namową ówczesnego patrona kościoła hrabiego Józefa von Falkenberga, który miał w Kurii Rzymskiej pewne znajomości. Zapewne chciał on, aby obraz przed włożeniem na stałe w ramy ołtarzowe, został przedstawiony samemu Ojcu Świętemu, z prośbą o udzielenie specjalnego błogosławieństwa.

Obraz zawiózł do Rzymu osobiście sam malarz. Tam dzięki wstawiennictwu kardynała Consalvi 18 czerwca 1821r. artysta otrzymał sposobność do krótkiej audiencji u Ojca Św. Piusa VII. Ojciec Św. przyjął z wielkim szacunkiem malarza, a przedstawiony Mu przez niego wykonany obraz raczył przez dłuższy czas z dużą uwagą przeglądać. Na końcu tej krótkiej audiencji Ojciec Święty udzielił błogosławieństwa malarzowi i poświęcił obraz.

Po dokonaniu przez papierza Piusa VII poświęcenia Raabe udał się w drogę powrotną do kraju. Ze sobą wiózł nie tylko obraz, ale i przyrzeczenie wysłania specjalnego pisma dokumentującego to ważne wydarzenie. Pismo to niebawem znalazło się w warciańskiej świątyni, gdzie przetłumaczone z włoskiego na niemiecki zostało umieszczone za szkłem w ramce, za głównym ołtarzem.

Cóż to musiał być za piękny dzień, kiedy 25 września 1821 r. dla warciańskiej katolickiej wspólnoty, kiedy obraz Matki Boskiej w sposób uroczysty został wniesiony do Kościoła i umieszczony w artystycznej wykonanych ramach ołtarzowych. W tylnej części ołtarza umieszczono w szklanej ramce oryginalne pismo księdza kardynała Consalvi.

Po II wojnie światowej, Polacy opuszczający Kresy Wschodnie, jeśli mieli taką możliwość zabierali ze swoich kościołów obrazy lub figury Bogurodzicy albo świętych patronów parafii, aby towarzyszyli im w tułaczce i w nowym miejscu osiedlenia. Mieszkańcy Sidorowa (ówczesne województwo tarnopolskie, archidiecezja lwowska), w większości osiedlili się w Warcie Bolesławieckiej. Przywieźli ze sobą wizerunek Matki Bożej Różańcowej – ze św. Dominikiem i św. Katarzyną Sieneńską.

Przyjmuje się, że kościół dominikanów w Sidorowie był konsekrowany w 1716 roku. Obraz Matki Bożej Różańcowej jest jak najbardziej związany z charakterem duszpasterstwa i apostolatu Zakonu Kaznodziejskiego. Można więc przyjąć, iż wizerunek Madonny ze św. Dominikiem (ok. 1173-1221) i św. Katarzyną ze Sieny (1347-1380), pochodzi z połowy XVIII wieku.

Za czasów Marii Teresy i Józefa II klasztor Dominikanów skasowano, a kościół pod wezwaniem Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny przejęli księża diecezjalni. W 1945 roku Polacy, wysiedleni z Sidorowa, wraz ze swoim proboszczem księdzem Wiktorem Malawskim, zabrali ze sobą część wyposażenia podominikańskiego kościoła. W wielkim pośpiechu przy wycinaniu obrazu pozostał razem z ramą podpis jego autora.

W roku 1981 obraz został odnowiony przez parafian, następnie w latach kolejnych wizerunek został poddany gruntownej konserwacji (wraz z obrazami św. Franciszka Ksawerego i św. Franciszka z Paoli z ołtarzy bocznych), którą przeprowadzono w Muzeum Regionalnym w Jaworze. Płótno ma wymiary 180 x 124 cm. Jego poświęcenia 22 marca 1981 roku dokonał ówczesny sufragan wrocławski biskup Tadeusz Rybak. Obraz został umieszczony na prawej ścianie nawy świątyni.

Źródło: „Warciańscy Duszpasterze w latach 1957-1999” Ks. Mieczysław Kogut
 „Miejsca święte w Polsce łaskami i cudami słynące” Jan Korcz, Włodzimierz Świderski